Ik was 23 toen ik je voor het eerst ontmoette.
Je zat in je vaste stoel in jouw ouders huis. Met een nieuwsgierige blik en brede glimlach heette jij, Mariska, mij welkom. Je vond het ook wel spannend om de nieuwe vriendin van jouw jongste broer te leren kennen. Net zoals ik ook een beetje zenuwachtig was, want stom genoeg, was dit de eerste keer dat ik van zo dichtbij kennis maakte met ‘iemand met een beperking’. Maar het ijs was al snel gebroken. Ik mocht blijven. Al zorgde je in het begin er wel voor dat je zoveel mogelijk naast je broer zat zodat jij – en niet ik – zijn arm kon vasthouden en even een goedkeurend klopje op zijn hand kon geven. Ik moest daar wel om glimlachen en ik begreep heel goed dat het voor jou best moeilijk was om je lieve broer Jurgen Reusen te delen met mij.
Er ging met jou een nieuwe wereld voor mij open. Je vertelde vol trots over je werk. Je werkte op de dagbesteding, in het winkeltje van het verzorgingstehuis en schonk ook nog koffie bij de kapper daar. Kortom, je was een drukbezette vrouw vol talenten. Net als ik 😉. Dat vond ik mooi en ook verrassend om te horen. Want ik dacht onterecht dat werken voor iemand met een beperking niet zo belangrijk zou zijn. Dit bleek een groot vooroordeel te zijn. Daar ben ik me nu dankzij jou als geen ander van bewust geworden. Ik besefte dat met mij, nog veel meer mensen een verkeerd beeld hiervan hadden. Daar wilde ik wat aan doen. Met jou als inspiratievoorbeeld ging ik dan ook als communicatieadviseur aan de slag bij de sociale werkvoorziening om dit beeld recht te zetten. Dat is – samen met anderen – gelukt.
Je leerde mij ondertussen nog veel meer. Zoals genieten van de kleine dingen. Samen een kopje thee drinken bij ons thuis was al genoeg. Gezellig hè, zei je dan tevreden. Geïnteresseerd zijn in anderen, dat was je ook. Elk gesprek begon je met de vraag of we nog nieuws hadden (dat had jij altijd wel,…😊). En niet klagen maar dragen. ‘Komt goed’, was jouw motto, wat er ook aan de hand was. Je ging sowieso goedlachs door het leven en was iedereen goedgezind. Als iedereen zo was als jij, dan zou de wereld een stuk mooier zijn.
De laatste paar dagen is de wereld dan ook een stuk lelijker geworden, want na een kort ziekbed ben je afgelopen zaterdag plotseling overleden. We zijn heel verdrietig en de hemel huilt met ons mee, de regen komt deze dagen met bakken uit de lucht. 🌧️ We hadden dit niet zien aankomen. Het kletsen werd de laatste tijd wel wat minder en ook je gezondheid nam af, maar de glimlach op je gezicht bleef. Komt goed, zei je vorige week nog. Maar het kwam dit keer niet goed. 26 jaar na onze eerste ontmoeting, nemen we dit weekend afscheid van elkaar. Veel te vroeg, je bent maar 50 jaar geworden. We gaan nu verder zonder jou, maar we nemen jouw levenslessen mee:
💚 Werk is voor iedereen belangrijk
💚 Geniet van de kleine dingen
💚 Zorg elke dag voor een glimlach
💚 Niet klagen, het komt (vaak) goed
💚 Wees lief voor elkaar
